خروج سفیانی

خروج سفیانی 

یکی از نشانه‌های حتمی ظهور منجی از دیدگاه شیعیان است. به‌باور ایشان سفیانی که دشمن سپاهیانحجت بن حسن مهدی است، بیش‌ترین سهم را در نبردهای قبل از ظهور داردو با تظاهر به دینداری، گروه زیادی از مسلمانان را فریب می دهد و قیام‌اش را از شام آغاز می‌کند و عراق و حجاز را پس از جنگ‌های متعددی تسخیر می‌کند و سرانجام به‌دست حجت بن حسنمهدی کشته می‌شود.

حتمی بودن قیام سفیانی

امام جعفر صادق در روایتی در بحارالانواردربارهٔ حتمی بودن قیام سفیانی می‌گوید:

سفیانی از نشانه‌های حتمی ظهور است و خروج او از آغاز تا انجام پانزده ماه به طول می‌کشد...
در روایتی از امام علی:
پسر هند جگرخوار (سفياني) از بيابان يابس خشكي بيرون مي‏آيد، او مردي متوسط القامه، صورتش وحشتناك و سرش ضخيم و آبله‏رو است. اگر او را ببيني خيال مي‏كني كه يك چشمي است. اسمش عثمان و پدرش عنبسه و او از اولاد ابوسفيان است. او خروج مي‏كند و به زمين آرام مي‏آيد و بر منبر آن مي‏نشيند». به تصريح روايات معتبر او اولين نشانه حتمي و قطعي ظهور است.

او هرگز سر به بندگي خداوند نساييده است و زنازاده و دشمن اهل بيت(ع) و پيروان ايشان است. البته او در مقطعي براي بهره‌مندي از همراهي غربيان صليب به گردن مي‌آويزد.

سفياني مردي سرخ رنگ، بور، چشم آبي، پيشاني پهن و چهار شانه است و صورتي خشن دارد و اثر آبله بر صورتش مشهود است. نقطه سفيدي در چشمش هست که هر که او را ببيند گمان مي کند که کور است در حاليکه اينطور نيست و او خبيث ترين مردم است که هيچگاه خدا را نپرستيده است.

سفياني به قدري بد دل و شکاک وسنگدل است که همسر خودش را که مادر فرزندانش است را زنده به گور مي کند براي اينكه مي ترسد جاي او را لو بدهد.

او هرگز سر به بندگی خداوند نساییده است و زنازاده و دشمن اهل بیت(ع) و پیروان ایشان است. البته او در مقطعی برای بهره‌مندی از همراهی غربیان صلیب به گردن می‌آویزد.

زمان آغاز قیام

بنابر روایتی از امام جعفر صادق، قیام سفیانی در ماه رجب رخ خواهد داد.

در همين ماه سيماي يكي از اولياي الهي، در خورشيد نمايان شده و دستي در آسمان مردم را به حق رهنمون مي‌شود. اولين نداهاي آسماني در ماه رجب به گوش مي‌رسد كه بدانيد:

ـ لعنت خداوند شامل حال ستمگران مي‌شود؛
ـ نزديك شونده (قيامت) نزديك شده است؛
ـ خداوند متعال، مهدي را فرستاده است؛ حرف‌هايش را بشنويد و از او اطاعت كنيد.

قیام سفیانی

بنابر روایات متعدد آغاز حرکت سفیانی از وادی یابس است.اما بنابر روایتی در نسخه خطی ابن حمادبه‌نقل از محمد بن جعفر بن علی، آغاز حرکت سفیانی از روستایی به نام أندرا است. وی ۷ نفر همراه نیز دارد. بنابر روایات قیام او سه مرحله دارد:

• تثبیت قدرت
• پیکار در عراق
• بازگشت به شام

تثبیت قدرت

سفیانی در ابتدا دست به یک شورش زده و پس از ۶ ماه جنگ مداوم بر ۵ منطقهٔ دمشق، اردن، حمص، فلسطین و قنسرین غلبه می‌کند، سپس بر تمامی منطقه شام به جز لبنان مسلط شده و بر آنجا فرمانروایی می‌کند.

پیکار در عراق

او بعد از سلطه بر تمامی منطقه به عراقو حجازلشکرکشی می‌کند. هدف اصلی او برای ورود به عراق، مقابله با سپاه ایراناست که می‌خواهند که برای فتح سوریهو قدساز راه عراق به آنجا بروند. سپس سپاه سفیانی وارد قرقیسیامی‌شود.

جنگ قرقیسیا

پس از ورود سفیانی به منطقهٔ قرقیسیا جنگی رخ می‌دهد که به جنگ قرقیسیا معروف است. قرقیسیا شهر کوچکی بوده در مدخل نهر بوخار در رود فرات که امروزه فقط خرابه‌های آن نزدیک شهر دیرالزور نزدیک مرز سوریه با عراق قرار دارد.

جنگ قرقیسیا در مرزهای سوریه، عراق و ترکیه به وقوع خواهد پیوست. دلیل اصلی این جنگ پیدا شدن گنجی در رود فرات است.این گنج به صورت کوهی از طلا و نقره‌است که از درون فراتبیرون کشیده می‌شود .همهمردم برای دستیابی به آن گنج وارد این سرزمین شده‌اند و به همین خاطر جنگ سختی رخ می‌دهد که به کشته شدن صدها هزار نفر می‌انجامد.

در روایات شیعی از این نبرد به نام سفره الهی یاد شده، چون در آن سفیانی به جنگ با أبقع وأصهب که دشمن مشترک سفیانی و شیعیان هستند، می‌پردازد که این امر باعث کشته شدن بسیاری از سپاهیان سفیانی می‌شود. در این جنگ سفیانی بر سپاهیان أبقع و أصهب پیروز می‌شود و هر دوی آنها را به قتل می‌رساند. در این جنگ صدهزار نفر کشته می‌شوند. سپس سفیانی هفتاد هزار نفر از سپاهیانش را به سوی کوفه اعزام می‌کند

اشغال عراق

حاکم عراق در زمان حمله سپاه سفیانی فردی به نام شیصبانی است. سپاه سفیانی متشکل از صد و سی هزار نفر، از سمت غرب به عراق وارد می‌شوند و به سپاهیان شیصبانی حمله کرده و تمامی سپاهیان او را از بین می‌برند. سفیانی با سلطه بر عراق، کشتار بزرگی را ترتیب می‌دهد. سپاه سفیانی در شهرهای بغداد، الانبار، صرات، فاروق و روحا مستقر می‌شوند.

او كه در ماه ذي‌قعده با سپاهي صد و سي هزار نفري به بغداد مي‌رسد در دهه سوم اين ماه در عراق كشتارگاهي به راه مي‌اندازد كه بوي خون و تعفن همه جا را فرامي‌گيرد و تا مدت‌ها دجله رنگ خون به خود دارد. ضمن اين ماجرا به بيش از دوازده هزار دوشيزه تجاوز مي‌شود و حداقل شصت هزار نفر در مدتي كمتر از سه هفته تنها روي پل بغداد كشته مي‌شوند. انگيزه سفياني صرفاً كشتار

شيعيان است و براي سر هر شيعه رقمي را به عنوان جايزه تعيين مي‌كند، ولي با توجه به مشكلات اقتصادي موجود در عراق، مردم حتي به همسايه‌هاي خويش نيز رحم نمي‌كنند و آنها را به اتهام تشيع مي‌كشند و سر آنان را براي گرفتن هداياي نقدي سفياني به او تقديم مي‌كنند.

سپاه سفیانی در عراق با نیروی مقاوم خاصی روبه‌رو نمی‌گردد. تنها گروه اندکی به رهبری مردی عجم که از اهل کوفه‌است با او به مقابله می‌پردازند ولی فرماندهٔ ارتش سفیانی او و نیروهایش را در منطقه‌ای میان حیره و کوفه بقتل می‌رسانند.

تنها چند هفته بعد از سلطه سفیانی، به او خبر می‌رسد که سپاهیان ایران برای پیوستن به سپاهیان مهدی شروع به حرکت به سمت عراق کرده اند. نیروهای سفیانی در برابر آنها عقب نشینی می‌کنند و با آنها درگیر نمی‌شوند. دلیل اصلی این عدم رویارویی این است که سفیانی می‌خواهد بعد از پیوستن نیروهای ایران و یمن به سپاه مهدی به آنها حمله کند و تمامی مخالفان را یک جا شکست بدهد.

فرو رفتن لشکر سفیانی در زمین

امام عصر(ع) و ياران ايشان در آستانه عاشورا به مكه مي‌آيند و حاكمان مكه را سرنگون مي‌سازند.حاکم حجاز که نمی‌تواند با سپاه حجت بن حسن (مهدی)مقابله کند از سفیانی می‌خواهد تا به کمک او بیاید. سفیانی سپاه خود را دو قسمت کرده، نیمی را به شام و نیمی را به حجاز می‌فرستد. سپاهیان او در ابتدا شهر مدینه را اشغال می‌کند و تمامی شیعیان شهر را قتل عام می‌کند. دوازده هزار نفر از سپاهیان سفیانی سپس به سمت شهر مکه می‌روند. آنگاه سپاهیان سفیانی که برای فتح مکه و کعبه به آن سو رفته‌اند در بیابان بیداء گرفتار حادثه‌ای عجیب می‌شوند و همگی به جز دو یا سه نفر درون زمین فرو می‌روند. روايات از دو نفر باقي مانده با القاب «بشير» و «نذير» ياد كرده‌اند. جبرييل سر اين دو را به پشت برمي‌گرداند. بشير به خدمت امام عصر(ع) رسيده و گزارش ماجرا را براي ايشان نقل مي‌كند و سپس به دست حضرت توبه كرده و به حالت عادي باز مي‌گردد و در زمره ياران ايشان قرار مي‌گيرد. نذير نيز به سفياني گزارش ماجرا را مي‌دهد و بلافاصله هلاك مي‌شود

نبرد اهواز

نیروهای حجت بن حسن (مهدی) که به فرماندهی صالح ابن شعیب در منطقهٔ کوه سفید در حوالی شهر استخر مستقر شده‌اند با بقایای سپاهیان سفیانی در عراق در جنگی که به نبرد اهواز معروف است می‌پردازند .

نبرد قدس

بعد از جنگ اهواز، سپاهیان ایران به همراه سپاهیان حجت بن حسن مهدی به سمت شام لشکرکشی می‌کنندو در مرج عذرا در ۳۰ کیلومتری شهر دمشق اردو می‌زنند. در این هنگام، سفیانی به ملاقات حجت بن حسن (مهدی) می‌رود و تسلیم می‌شود اما در ادامه تحت تأثیر نزدیکان و پشتیبانانش از تسلیم شدن منصرف می‌شود، از دمشق عقب نشینی کرده و به رمله در فلسطین می‌رود.صالح ابن شعیب همراه با سپاهیانش که در حدود یک میلیون نفرهستند پس از گذشت از شام به فلسطین می‌روند و جنگ عظیمی میان آنان و سپاهیان سفیانی و پشتیبان‌های او در مناطق طبریه، صور، عکا و قدس در می‌گیرد که با شکست سفیانی به اتمام می‌رسد

سرانجام قیام سفیانی

بعد از شکست‌های متعدد سپاهیان سفیانی، در جنگ‌های اهواز و قدس و حادثهٔ فرو رفتن سپاهیانش در زمین، او به دست یکی از سپاهیان حجت بن حسن مهدی دستگیر می‌شود و در کنار دریاچه طبریه در ناحیه ورودی قدس کشته می‌شود. اين منطقه كه سرآغاز شورش سفياني را به چشم خويش ديده بود نه ماه بعد از آن و سه ماه پس از ظهور امام عصر(ع) شاهد سرانجام او خواهد بود.

برای مراجعه به منبع کلیک کنید....